ارزیابی ریسک در بیمه آتش سوزی در ایران در منازل مسکونی، عمدتا ناشی از محل مورد بیمه و نوع ساختمان می‌باشد. برخی از شرکت‌های بیمه، شرایط متفاوتی را برای ساختمان‌های ویلایی در مقایسه با آپارتمان‌ها برای بیمه آتش سوزی در نظر می‌گیرند و گروهی از این شرکت‌ها، ارزیابی ریسک را تنها برای پوشش‌های اضافی بیمه نامه درنظر می‌گیرند. بطور مثال، ارزیابی ریسک خسارت احتمالی ناشی از وقوع زلزله، به دلیل وجود در محل حادثه خیز. یا ارزیابی ریسک خسارت ناشی از وقع سیل در استان‌های پر بارش کشور. اگرچه که برخی از شرکت‌های بیمه، ارزیابی دقیق‌تری از میزان ریسک وقع خطر آتشسوزی و یا خطرات دیگری مانند زلزله، سیل یا سرقت دارند. زیرا عواملی مانند سن ساختمان، نوع سازه، جنس دیوارها و کفپوش‌ها، وضعیت حفاظ‌های ساختمان و طبقات آن و حتی دسترسی ایستگاه‌های آتش نشانی می‌تواند در خطر وقوع حادثه اثرگذار باشد.
اما در سایر کشورهای دنیا، ریسک‌های شناسایی‌شده در بخش ساختمان در بیمه آتش سوزی مشتمل بر نوع سازه، سقف، دیوارها، کف، قدمت، ارتفاع ساختمان، وضعیت تعمیرات، وضعیت بام، وضعیت تهویه، فاصله نزدیکترین ایستگاه آتش نشانی، شیب زمین در محل مورد بیمه، زیرساخت جاده‌ای (جاده‌ها، راه‌های دسترسی و الگوی ترافیک)، موقعیت قرار گرفتن ساختمان‌ها و تراکم آن‌ها نسبت به یکدیگر، ریسک اماکن همجوار با مورد بیمه، سطوح نازک‌کاری ساختمان، سطوح باز ساختمان شامل درب‌ها، پنجره‌ها و راه‌پله‌ها، آسانسورها و نورگیرها، نوع فعالیت و میزان بار حریق است. به همین دلیل، شرکت‌های بیمه در دنیا، حق‌بیمه آتشسوزی را با توجه به ابعاد ذکر شده و سایر هزینه‌های اداری، دفتری، کارمزد شبکه فروش و … تعیین می‌کنند.
با توجه به موارد فوق، بازنگری در نرخ‌گذاری و لحاظ نمودن تمامی مؤلفه‌های مؤثر بر ریسک و ارائه نرخ‌های متناسب با سطح ریسک، نقش مهمی در کاهش ضریب خسارت بیمه‌های آتش سوزی خواهد داشت. همانطور که در مقالات گذشته در مورد ارزیابی دقیق‌تر ریسک در بیمه شخص ثالث صحبت شد، می‌توان با مدیریت صحیح، ریسک‌ها را کنترل و خسارت‌های ناشی از آن را به حداقل رساند و در این راستا گام مهمی در جهت توسعه صنعت بیمه و نهایتاً توسعه اقتصاد کشور برداشت.
منبع: مطالعات پژوهشکده بیمه در بیمه آتش سوزی
