در زمان حکومت پهلوی، رضاشاه تصمیم گرفت در اواسط حکومتش، قانونی برای روشنایی شب‌های پایتخت به تصویب مجلس برساند. براساس این قانون، شرکت برق موظف بود که چراغ‌های برق را در تمام خیابان‌ها و سرگذرهای شهر نصب کند تا امنیت شهر در شب‌های تاریک تهران بالا برود. در نتیجهٔ آن اولین کارخانهٔ برق در دوشان تپه راه‌اندازی شد و پس از آن کارخانه برق آلستوم شکل گرفت.
این کارخانه در زمان نخست‌وزیری سپهبد زاهدی ایجاد شد. در آن زمان ماموران دولتی به دنبال زمینی مناسب برای ایجاد کارخانه بودند. آنها زمینی در وسط خیابان ستارخان فعلی یافتند که ۸۱۰۰ متر مساحت داشت. پیرامون این زمین خالی بود و در نتیجه برای توسعهٔ کارخانه در آینده مناسب بود. زمینی که ماموران دولتی انتخاب کرده بودند، متعلق به نوش‌آفرین، دختر مظفرالدین‌شاه قاجار بود. دولت زمین را از مالکان آن خریداری کرد و در ۲۴ بهمن ۱۳۳۳ با شرکت فرانسوی آلستوم قراردادی امضا کرد.
شرکت آلستروم متعهد شد تا کارخانه‌ای ۵۰ هزار کیلو واتی در این زمین‌ها بسازد. در آن زمان خیابان ستارخان، خالی و باریک بود و تنها اسب و الاغ می‌توانستند از آن عبور کنند. با شروع ساخت کارخانه، بخش میانی این خیابان به عرض دو متر آسفالت شد و اسم آن را خیابان تاج گذاشتند. بعدها این خیابان محور شکل‌گیری سه محلهٔ برق آلستوم، تهران ویلا و شهرآرا شد.
از یادگاران قدیم این منطقه، بوستان ستارخان است که چنارهای قد بلندی دارد و باغ اختصاصی باتمانقلیچ بوده است. باغی که در سال ۱۳۵۰ تبدیل به پارک می‌شود. پارکی که هشت ورودی دارد و ورودی اصلی آن جنب خیابان ستارخان است. مجتمع مسکونی ستارخان نیز دیگر یادگار این محله در دورهٔ پس از انقلاب است. مجتمعی سیمانی، خاکستری که جزو اولین برج‌های مسکونی بعد از انقلاب محسوب می‌شود.
در اوایل دهه ۶۰ بیشتر زمین‌های این محله خالی بود. در قسمت بزرگی از آن دو برج بنا شد که هر یک ۱۰ طبقه داشت و هر طبقه ۶ واحدی بود. امروزه نیز ۱۲۰ خانواده در این برج‌ها سکونت دارند.
