■اثر پلاسیبو به قرصی گفته میشود که خود، ذاتاً، و عملاً بی اثر است(مثلاً قرص شکر)، اما از آنجاییکه به بیمار گفته میشود این قرص خاص را که به سختی برایت پیدا کردیم با فلان دستور و هر x ساعت در روز بخور تا ۳ روزه خوب شوی، بیمار نیز کاملاً چنین بهبودی را تجربه میکند. در واقع هرچند قرص، کاملاً بی اثر بوده است اما از آنجاییکه این انتظار در بیمار ایجاد شده است که در زمان کوتاهی درمان شود، به همین علت دقیقاً همین اتفاق روی میدهد. به عبارت دیگر، پزشک با این روش، قدرت درونی ذهن و بدن بیمار را فعال میکند نه اینکه قدرتی را از بیرون تزریق کند.
□دانشمندان بزرگی همچون انیشتین، نیوتن یا روانشناسان بزرگی مثل فروید در نوشته هایشان به قدرت باور و تلقین اشاره کرده اند و البته تمامی پیامبران با شیوه تدریس خودشان یکی از اصولی که به انسان ها آموختند این بود: «باور کنید تا ببینید…»
●«هر آنچه هستیم، همان است که اندیشیده ایم. ذهن همه چیز است. هرآنچه را باور کنیم، همان میشویم.»
○برای تلقین کردن، ابتدا فقط یک جمله را برای خود تکرار می‌کنیم. البته تکرار یک جمله به تنهایی و فقط برای یک بار، نتیجه‌ای نمی‌دهد. قدرت تلقین زمانی آشکار میشود که بارها و بارها آن جمله را با خود تکرار کنید. برای درک بهتر این مسئله به مثال زیر توجه کنید. فرض کنید فردا جلسه مهمی دارید. با خود می‌گویید: «حتما جلسه فردا را خراب می‌کنم. هیچ چیز یادم نیست». اتفاقی که برای شما می‌افتد این است که تا زمان جلسه، این جمله را بارها و بارها در درون خود تکرار می‌کنید. با این کار احساس بد و استرس را به خود منتقل می‌کنید.
■اگر اندیشه‌ای برای مدت طولانی و مدام وارد ذهن شود، در ذهن می‌ماند و فرد آن را به صورت حقیقی انکارناپذیر، تلقی میکند. همچنین دیگر حاضر نیست هیچ گونه مطلبی را برخلاف آن بپذیرد. مثال بارز آن در این باره، تفکراتی است که از دوران کودکی در ذهن ما نقش بسته و زندگی ما را می‌سازد. روانشناسان معتقدند، هرگاه فردی تمام ذهنیّت خود را بر روی اندیشه یا عقیده‌ای متمرکز کند و هر روز آن را تقویت نماید، این باور شخص در جهان بیرون، تحقق خواهد یافت.
فرد ممکن است از یک محرک، هیچ نتیجه‌ای نگیرد یا آنچه که می‌خواهد را به دست نیاورد. اما در صورتی که چیزی که می‌گوید یا می‌شنود را باور داشته باشد و قبول کند، پاسخ به آن محرک داده خواهد شد. هیچ تلقینی را نمی‌توان بدون خواسته ذهن خودآگاه در ذهن ناخودآگاه وارد کرد. چرا که ذهن خودآگاه توانایی این را دارد که تلقین را دور کند.
□چند سال قبل، روش تلقین به فرد اعدامی به عنوان تازه ترین روش اعدام در جهان معرفی شد. یک پزشک با راضی کردن خانواده فرد اعدامی و مجوز مقام های مسئول روش جنجال برانگیز اعدام از طریق تلقین را اجرا کرد که موفقیت آمیز بود. این پزشک با هماهنگی دادگاه عالی و حضور گروهی از دانشمندان علاقمند به آزمایش هایش، یکی از افراد مجرم محکوم به اعدام را روی تخت خواباند و با او به توافق رسید تا با تخلیه خونش برای انجام تحقیقات، او را اعدام کند.
●برای این اقدام پزشک چشم مرد محکوم را بست و دو لوله بلند به بدن او وصل کرد که از قلب تا دستانش ادامه داشت. پزشک پس از تظاهر به زدن رگ ها و وصل کردن لوله ها به بدن اعدامی، از درون لوله ها آب ولرم با دمای مساوی بدن به جریان انداخت به گونه ای که مرد اعدامی تصور کند خون او اکنون به جریان افتاده و درحال تخلیه است و به ظرفی واریز می شود که در فاصله ای از تخت قرار داشت و صدای ریختن قطرات آن به وضوح شنیده می شد.
○پژوهشگران چند دقیقه بعد ملاحظه کردند که جسم فرد محکوم به اعدام رو به ضعف نهاده و رنگ او به زردی می گراید. پس از ساعاتی، وقتی برای گرفتن ضربان از فرد بیمار اقدام شد، در کمال ناباوری او را مرده یافتند. پزشکان اعتقاد دارند به دلیل صدا و تصویر ذهنی و تلقین، این اعدامی بدون حتی از دست دادن یک قطره خون جانش را از دست داد.
